Artık kimsenin umudu kalmadı güzel bir yaşama ve ülkeye dair. Artık katliamlar ve cinayetler konuşur olduk. Onlarca yüzlerce insanın ölmüş olmasına karşın şehit haberlerine üzülür isyan eder olduk.
Şehitlere üzülürken neden bu insanlar ölüyor diye kimse sorgulamıyor. Öldüren örgüte isyan ve hatta lanet ederken sebebini sorgulamaz olduk. Neden sorgulansın ki zaten düşünmeyen bir toplum istemiyorlar mı?
Terörün her hali ve her şekli olmamamsı gerekir. Ayrıştırma bölme işlemi tam gaz istedikleri gibi devam etmekte. Ne kadar çok parçaya bölersek yok etmesi ve yönetmesi o kadar kolay olur.
Sevgili ülkem ne desek boş birkaç iyi bilen insanın söyledikleri kulak ardı ediyor olman bile seni yalnızlaştırıyor. Katliamların ardı arkası kesilmiyor. Ne zaman haberleri açsak TV’de sürekli cinnet katliam ve ölüm haberleri. Kana susamış insanlara nazaran kana doymadın mı ey ülkem. ..
Biliyorum ki sokma akıl ile hiçbir şey olmaz. Yaşayacaksın ve kırbacın ucu sana değinceye kadar neler olduğunu anlamayacaksın. Bir gün gelecek ve kime kimlere yaltaklık ve kendi iktidarı uğruna acımadan insan katliamına devam edenler bir gün seni de harcayacak. Sanıyor musun her şey senin düşündüğün gibi olacak. Ona destek verdiğin için cumhurbaşkanı seninle 5 çayı içecek elbette hayır bu senin fantezilerin.
Bana göre ne amaçladığını sende bilmiyorsun ve güdülerinle hareket ediyorsun. Tıpkı bir koyun gibi. Kaçmak istediğin zaman ise bir çoban köpeğinin önünde ya da bir kurdun dişlerinin arasında bulacaksın kendini tabi o güne dek bir katliama denk gelerek yada açlıktan sefalet ve onun getirdiği hastalıktan ölmez isen….
