Ne içtiğimiz suyun tadı var, nede rahat uykularımız. Ne kadın ‘kadın’ olabilmiş bu memlekette ne erkek erkekliğini bilmiş. Sapla saman birbirine karışmış, ilişkiler laçkalaşmış. Amaçlar unutulmuş,depresyon artmış,aç insanlara acımak şöyle dursun ,dilenci dediklerimiz milyarder olmuş. Hırsızlık adi suçtan çıkarılıp kahramana dönüşmüş, müritleri olmuş. Kadınların istemediği, erkeklerin bilemediği kıllar hitap şekli olmuş.
Kadına sevda unutulmuş, aşkın gözü kör iken kulakları sağır ve hatta günümüz hastalığı Alzheimer olmuş. Erkeğe saygı dediğimiz köleliğe dönüşmüş, hatta erkeklik kara borsaya düşmüş. Erkeklik anlayışı tek bir organ ile anılır iken onu bu hale getiren erkeğin kendisi, keyfi, kâhyası, salyası olmuş.
Satılmadık bir nefes kalmış, oksijen azalmış, nükleerler kurulmadan patlamış. O santraller kurulunca olacağız birer mutasyonlu ırk. İşte o zaman ne kürt kalır nede türk.
Müslüman dediğin din kardeşi, bacısı da ortak, karısı da. Kız çocukları bile satılık artık aklı baliğ olmasa da.
Denizler bizim değil kıyılar sahiller parselli, bazılarımız yarı deli, geri kalanı 50 yaş üzeri ve oportünist gençler desen kimlik savaşını bitirmeden sınıf savaşı içinde yada statü peşinde, çocuklar teknolojik robotlar.
% 50 belli ….
Bir kısmı katil, birileri hırsız tıpkı büyük ağabeyleri hatta kendine cumhurbaşkanı diyenler var. Birileri çakal, bir kısmı cezaevinde, birileri tımarhanede. Bir kısım kadın zaten öldü bir kaçı mücadele içinde, bir kısmı lüks içinde, kalanı para peşinde, azıcığı da hayat içinde.
Eh ne diyeyim ki, yaşıyoruz öyle fütursuzca…. Birbirimizin farkında olmadan, savurarak birbirimizi.
