Veli çocuğunun gelişimine uygun diye parayı verip bu ürünü almak zorunda kalıyor. Ama gelin görün ki o kitapların bir kısmı dolapta kapağı açılmadan kalıyor. Geçtiğimiz yıl da defalarca yazdım. Anasınıfı ve birinci sınıfta bu kadar malzeme niye alınıyor? Velinin bütçesi niye bu kadar zorlanıyor?
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde bu hafta öğrencilerden “tuz ruhu”, “tuvalet kâğıdı” gibi istekler gündeme gelip, veliler isyan edince ben de tekrar hatırlatma gereğini duydum.
Bizde de veliler zaten 20 bin liradan başlayıp 70 bin liraya varan özel okul ücretini ödemeyi göze alıyor. El insaf bir de yok çeşit çeşit kırtasiye malzemeleri yok online site üyeliğini satanlara, velinin bütçesini zorlayanlara birileri dur dese… Kayıt sırasında velinin eline 500 liradan 5 bin liraya varana kadar bir liste tutuşturup, anaokuluna başlamış bir çocuğun tişörtünü 100 TL’ye satmak, eğitimi ticarete dönüştürmek değil de ne? Herkes üstüne alınmasın, sözüm işini layıkıyla yerine getirip, eğitim yatırımı yapanlar değil; kitap, kırtasiye, yemek ve servis paralarıyla geçinmeye çalışanlara…
