Telefonuna gelen mesajla gidip mamografi çektiren ve bir gün sonra meme kanseri tanısıyla hayatının şokunu yaşayan Sevinç Özcan, yeni yıla sayılı günler kala bu kez doktoru Doç. Dr. Gürbüz Görümlü’den tedavisinin başarıyla sonuçlandığı müjdesini aldı.
İZMİR’DE eşi Ahmet Özcan ve üç kızıyla mutlu bir yaşam süren, çocuklarını evlendirip anneanne olmanın keyfini yaşayan Sevinç Özcan’ın (63) hayatının dönüm noktası, telefonundan silmediği bir mesaj oldu. KETEM’den (Karşıyaka Kanser Erken Teşhis Tarama ve Eğitim Merkezi) rutin meme kontrolü için gönderilen uyarı mesajını bir ay sonra tekrar telefonunda gören Özcan, geçtiğimiz 28 Mart’ta randevu alıp mamografi çektirdi. Sonucun internetten açıklanmasını beklerken, ertesi günü KETEM’e davet edilen Özcan, sol memesinde 3 santimetre çapında kitle olduğu gerçeğiyle yüzleşmek zorunda kaldı. Şokun ardından tedavi için Kent Onkoloji Merkezine başvuran Özcan, önce ameliyat edildi, kitle alınırken lenf bezleri temizlendi. Ardından Medikal Onkolog Doç. Dr. Gürbüz Görümlü tarafından kemoterapi süreci başlatılan Özcan, bu tedavi bittikten sonra da radyoterapi tedavisi gördü. Geçtiğimiz 24 Kasım’da ise tüm tedavileri tamamlandı. Tedavilerin başarılı olup olmadığının belirlenmesi için çeşitli taramalar yapıldığını ve bunun da sonucunun 16 Aralık’ta bildirildiğini söyleyen Özcan, sevinç ve üzüntülerin birbirine karıştığı bir 9 ay geçirdiğini söyledi. Teşhis konduğunun ertesi günü küçük kızı Fulya Kanbar’ın (32) hamile olduğunu öğrendiğini kaydeden Özcan, “Ben telefonuma gelen mesajları okur hemen silerim. Ancak KETEM’in mesajını silmemişim, bir ay sonra gördüğümde sanki bir sinyal almışım gibi mamografi çektirdim. Meğer kansermişim. Üstelik hızlı ilerleyen bir tümörmüş, lenflerimi sarmış. Ne yapayım, kimi arayayım, nereye gideyim diye düşündüm. Karmakarışık duygu ve düşünceler içindeydim. Tanıdan bir gün sonra da üçüncü kez anneanne olacağımı öğrendim. Sevinç de üzüntü de karıştı. Farklı bir duygu seli içindeydik. Ama hiç isyan etmedim, ‘Neden ben’ demedim. Hayatı çok seviyordum. Yeniden anneanne olacağım düşüncesi bana ilaç gibi geldi. Pandemi bu süreci ekstra zorlaştırmıştı, sokağa çıkıp bir arkadaşı görmek, kafa dağıtmak mümkün değildi. Ailemin sevgi çemberi, yüksek moralim ve enerjim beni hastalığı bir nezle gibi görüp kabullenmemi sağladı” dedi.
