Şimdi aktaracaklarım biraz can sıkabilir ya da biraz karşı karşıya gelme durumu da olabilir ama olsun ben kovalansam da dokuzuncu köyden yine de huylu huyundan vazgeçmeyecek ve onuncu köyden yine merhaba diyeceğim.
Eskilerin sözlerini yabana atmamak gerek der dururum hep. Nerde o eski günler diye başlarlar ve eski ile yeniyi öyle bir karşılaştırırlar ki bunun için profesör olmaya ya da âlim gerek bile kalmaz. Bilmem farkında mısınız müzikte tercihlerimiz ne kadar değişkenlik göstermekte. Bana kalırsa şarkılarımızda artık mevsimlik işçi gibiler Yani yazın sevilen eserler kışın unutulmakta kışın bir numara olan eserler ise yazın unutulmakta. Sadece bu değil değişkenlikler eski eserlere baktığımızda bir anlam bütünlüğü bir ahenk var iken şimdiki eserlerde aynı müzik üzerinden bir albümlük yâda birkaç albümlük parçaları yaz işte oldu sanat eseri. Bir parçanın melodisini birkaç ay sonra bir başka sanatçıdan duymaktayız duymasına ya bu eser yabancı gelmiyor der dururuz şayet iyi bir müzik kulağınız var ise. Buda yetmezmiş gibi sadece müzik değil eserler değil değişenler şimdi iki parça ezberleyenler sahne almakta ki oda pleybek yapılmakta evir çevir döndür oku bitti. Alkış kıyamet kazanılan çuvalla paralarda çabası.
Oysaki eskiden öylemiydi anlam bütünlüğü vardı yaşanmışlıklar vardı. Doğumda ölümde kavuşmada yâda kavuşamamakta hep ayrı bir ahenk vardı. Kaç eser dinlerken dalıp gitmekteyiz okyanusun öbür ucuna. Şimdi sorarım size siz bir ilkbahar sabahı güneşle uyandınız mı çalgın gibi koşarak kırlara uzandınız mı? Ya da akşam olup hüzünlendiğiniz oldu mu hiç? Kaçınız sevdiğinize bir bahar akşamı rastladınız ve kaçınız sevinçle telaş içindeydiniz? Dönülmez akşamın ufkunu kaçımız yaladık. Günümüz insanlarının bırakın bir birlerine bakmaya tahammülü yok iken niçin baktın bana öyle? Derdin nedir bana söyle? Diye kaç arkadaşımız bize sitemde bulundu. Yâda efkârlandığımız bir anda kaçımız kimseye etmedik şikâyet ağladık istikbalimize. Dargın ayrılmayalım diye kaçımızın gözleri vagonları aradı üzgün üzgün. Maalesef yaşam tarzları da teknolojide değiştirdi bizleri devam etmekte baş döndüren hızla. Elimizde cep telefonlarımız veyahut bilgisayarlarımız var ya artık bayram seyran ölüm kalım doğum mutluluk her şey ama her şey iki tuşa basmakla oldubittiye getiriveriyoruz. Elimiz kolumuz değil artık duygularımıza da ilaç oluverdi bu teknoloji. Kimler artık bir iki satır yazıyor eminim ki yazmaya kalksak elimize kalem yakışmaz inanın yazsak bile bir iki satır sıkıldık boş ver. Hem ne gerek var teknoloji var iken kendimize mi güldüreceğiz ibreti âleme. Kimlerin aşkı yıldızların altında farklı idi aşkın kanununu kimimiz okudu. Ne zaman dertleri zevk edindik, ne zaman gün ağırınca boynumuz büküldü ne zaman sevdanız ağladı. Ya da ne zaman ellerin olsun diye sevdik. Şarkılardan ne zaman fallar tutmayı bıraktık. Biz ne zaman büyüdükte bu hale geldik. Duygularımızı ne zaman aldırdık duygusuz olduk. Yoksa ömrümüzün son demini mi yaşıyoruz bizler.
Onuncu köyden kovulmadan halen yaşamak için direnen birkaç müzik kanalı ve birkaç radyo istasyonunu zaman zaman arayıp bulup biraz dinler ve izlerseniz gerçek müzik ile gerçek duygu nasıl harmanlaşmış ve ortaya ne kadar da mükemmel eserler ortaya çıkmış sizde farkına varırsınız. Sadece iki ritim üzerinde duygudan uzak sadece laf olsun torba dolsun şarkılarla kulaklarınızı doldurmazsak sanırım ileri kuşaklara aktarabileceğimiz birkaç anlık mirasımız olacaktır diye düşünmekteyim. Şunu da belirtmeyim yiğidin hakkını yiğide bırakalım yokçu duygu ile harmanlaşmış eserler var elbet var olmasına. Ama bir elin beş parmağından daha az. O halde geriye dönüp şu şarkı dilimizde marş olmasın. Dediler zamanla hep azalırmış sevgiler.
Blog Sayfa http://tolga-turan.webnode.com.tr/
Facebook https://www.facebook.com/tolgatr
Twitter https://twitter.com/Tolgatran
E-mail [email protected]
