Torbalı Basın Birliği yazarlarından Muhittin Cengiz “Öğrendim” başlıklı bir yazı kaleme aldı…
Biliyorsunuz bundan bir süre önce demokratik uygulamalarda tabanın (seçmenin) önemini hatırlatmak ve vurgulamak için bir ilanla meclis üyeliği talebi onay sorgulaması yaptım.
Bir kısım yakın arkadaş bu ilanın sonucunda neler oldu diye meraklanıp sordular. Ben de hem bu merak eden arkadaşların/dostların meraklarını gidermek hem de bana ulaşamayan ama bu sorgulamanın sonucunu merak eden dostlarıma tam olmasa da genel bir değerlendirme yapmak istiyorum.
Meraklılardan birisi de değerli dostum Mali Müşavir Burhan Türe; bana sormuştu “sonuçta ne oldu, BİR İŞE YARADI MI?” diye… Ben de esprili bir şekilde “Evet yaradı üç bin liramın gitmesine yaradı” dedim. Yani bu yoklama sonucunda üç bin lira yatırdım ve müracaat ettim demek istedim. .
Tabii birçok tanıdık tanımadık insandan olumlu tepkiler aldım. Değişik şekilde değerlendirdi, beni taltif ettiler. Zaman zaman zayıf davranıp, toplumsal hizmetlerimde gösterebileceğim geriye dönüş ve zayıflıklarımı da bu şekilde elimden aldı ortadan kaldırdılar. Beni bu konuda biraz daha bilediler…
Bu genel değerlendirmeden sonra isterseniz kısaca neler oldu özetleyeyim;
Bu ilan sonucu yaptığım görüşmeler, aldığım mail ve telefonlardan aşağıdaki sonuçları çıkardım, bazılarını bir daha öğrendim.
Yaşantımızda demokrasinin olmadığını öğrendim.
Sözü ile özü aynı olan insan tipinin oldukça azalmış olduğunu öğrendim.
Verdiği sözde duran, verdiği sözün arkasında koşan, olumlu ya da olumsuz sonuçlandırarak talep sahibine geri dönebilecek insanların güvenilir olduğunu öğrendim.
Yaşamında doğruluğu ve dürüstlüğe şiar edinen insanların her zaman herkes tarafından takdir edildiğini öğrendim.
İlkeleri olan, bu ilkeleri doğrultusunda çalışan, yakınlarını kayırmayan herkese eşit davranan insan tipinin arandığını ve sevildiğini öğrendim.
Hizmette ortak aklı ve ortak çabayı kullanarak sonuca giden insanların tercih edildiğini/edilebileceğini öğrendim.
Hiçbir erkden ve hiçbir kişiden korkmadan düşüncelerini özgürce ifade eden insanlardan gurur duyulduğunu öğrendim.
Herkesi kendimiz gibi bildiğimizden, yanlış sonuçlara varabildiğimizi/varabileceğimizi öğrendim.
Yaptığımız iyilikle de yaptığımız kötülükle de bir gün karşılaşacağımızı öğrendim.
Tahmin edemeyeceğimiz bazı insanların dost olduklarını, tanıdığımız bazı dostların da dost olmadıklarını öğrendim.
Genelde zamanımızdaki insanların çok küçük çıkarları uğruna, çok büyük toplumsal çıkarları göz kırpmadan feda edebileceklerini öğrendim.
Haklının her zaman haklı olmadığını, güçlünün haksız olsa da haklı olabildiğini her zaman olduğu gibi öğrendim.
Kişiler arası fikir birlikteliği yerine çıkar birlikteliğinin daha önemli olduğunu öğrendim.
Dostla-düşmanın (böyle bir düşmanımız yok ya Allah göstermesin laf gereği söyledik) isteyenle-istemeyenin yer, zaman ve istemlere göre değiştiğini/ değişebileceğini öğrendim.
Her yüze gülenin dost veya isteyen olmadığını bir daha öğrendim.
İnsanların kişisel beklentileri doğrultusunda davranış gösterdiklerini öğrendim.
İnsanların yapılan iyilikleri çok çabuk unuttuğunu, işine geldiği gibi davrandıklarını öğrendim.
Düşüncesi ile davranışı aynı olan çok az insan olduğunu, onlarında bu yüzden fazla dostu olmadığını öğrendim.
İşler ciddiye bindiğinde insanın paçasından ilk tutanların çok yakınındakilerden olduğunu öğrendim.
Palavra sıkanın çok, iş yapanın çok az olduğunu öğrendim.
Zenginliğin insan kişiliğinin çok üstüne çıktığını öğrendim.
Çekememezliğin bu kadar üst boyutlara nasıl çıkabildiğini şaşırarak öğrendim
Aklın yaş da değil, baş da olduğunu öğrendim.
Politikacıda söylemin değil, eylemin önemli olduğunu öğrendim.
Politikada güçlü insanın ilkeli insanlar olduklarını/olabileceklerini öğrendim.
Politikada insanın her an satılabileceğini ve her an satın alabileceğini öğrendim.
Politikada hedeflerin olması gerektiğini, hedefi ve amacı olmayan hiçbir şeyin bir anlamının olmayacağını öğrendim.
Politikada bazılarının bol bol konuştuğunu, bazılarının ise yalnızca politika yaptıklarını öğrendim.
İnsanın bu uğraşta ne kadar parası varsa o kadar önemli olduğunu öğrendim.
Şu şartlarda politika yapmak için paralı olmak gerektiğini öğrendim.
Karşınızdakinin de en az sizin kadar haklı olabileceğini öğrendim
İnsanları körü körüne yargılamanın bir anlamının olmayacağını öğrendim.
İnsanın özgür davranabilmesi için kimseye borçlu olmaması gerektiğini ve kimseden de alacaklı olmaması gerektiğini öğrendim.
Topluma hizmetin herşeye rağmen bir sevda ve yaşam biçimi olduğunu öğrendim.
İnadın da bir murat olduğunu öğrendim.
Aslında her daim ve herkesçe bilinen şeylerin geçerli olduğunu bir daha öğrendim.
Öğrenmenin yaşı olmadığını öğrendim
Öğrendim de ne oldu? Değişen bir şey oldu mu? 12 Eylül 2013
