Bir insan için yalanı allayıp pullayıp konuşan, kuş kadar yürekleri ile her gün dedikodu yapan, bunları dinleyenlerinde inanıp bu konuyu sağda solda konuşmasına üzülüyorum. Bu kadar ucuz düşünce içinde olan o kadar adamlığından biç haber insan var ki, bunların hangisine kement vursan bitmez ki.
Adam o kadar küçülmüş ki, oturuyor köşenin birinde, yanında olmayan biri için orda konuşuyor, yüzüne konuşsa derim ki, olsun yalanda konuşsa gizli saklı demiyor ya, birazcık herif. Ama yok, adamın kişiliği o kadar silinmiş ki, o kadar kafası dolmuş ki, dedikodu ona insan olma yolunu açtığını sanıyor.
Bir kere insan olmayı ona lazım olmayan şeyden aldığını sanıyor.
Kişiliksiz, utanılacak insanlar çok bu âlemde…
Ucuz şahsiyetler bunlar.
Sonra, bazıları da saygınlıklarını bu tescilli sokak dedikoducuları ile oturup yitiriyorlar. Bilmeden konuşup yorum yapıp onlarla aynı oyunun içinde oluyorlar. Onların karakterleri olsa gider, hakkında konuştukları insana konuşma yürekliliğinde olurlar. Zavallı, hepsi kuş kadar beyinleri ile o kadar insanlar.
Bende bu tip insanlara hastayım, sevmem. Olmayan işleri anlatmak yanlış. Yanlış olur, hata olur, kavga olur. Ama bunu başka yöne çekersen, işte o insanın ahı üzerinizde olur. Hele bunu bir camia için konuşursan, bana, ona, diğerleri için konuşursan, senin adamlığını ayağımın altında ezmem bile.
Aslında ağzından çıkanı yazılarımla bin kez yazar ibret olsun diye de herkese okuttururum.
Bunu konuşanlara bakıyorum; Bunlar içinde yüz binlerce kötülük taşıyan insan onuru olmayan ama bir ananın, babanın evladı diyorum. Bunlarla yakından uzaktan bazen beraber mi oldum diyorum, üzüntümden her gün elimi yıkıyorum yine de kirleri çıkmıyor.
Boşuna yazıyorum. Onları köşemde üşenmeden bir de yazıyorum. Aslında kalemime yazık, kirlettim, ona üzülüyorum…
Birileri de bu köşe başı konuşmalarını üşenmiyor ona buna acele edip taşıyor. Onları birde insan sanıp da dinliyorlar, bir bakın yüzlerine simsiyah olmuş dedikodudan kardeşim. Onları bu yeryüzünde Allah unutmuşken, sen niye dinlersin ki.
Onların içindeki şeytanı da yüreklerini de bilirim. Aslında kafama da takmam. Bunlar yüz karası insanlar. Onların yüzlerine tükürsen âmin derler, sorsan insanlar, yüreksiz, üstelikte zavallı bunlar…
Yazarken bunları midem bulanıyor, onları dinleyenlerde hiç mi mide olmaz anlamıyorum.
